Yalnızlar Treni
Cumartesi, Haziran 03, 2006
Dost
"Dost dost diye nicesine sarıldım. Benim sadık yârim, kara topraktır." Böyle demişti, AŞIK VEYSEL; ne kadar doğru söylemiş? Dost bilip te kimlere sarılmadım ki bugüne kadar. Hayat mı çok acımasız, yoksa insanlar mı?
Dostluğun adı çıkarcılık olmuş bu zamanda. Birine güvenip te dost olmaya kalkışsan, ona tüm sevgini, samimiyetini versen, karşılığında seni kendi çıkarları doğrultusunda mutlaka kullanıyor. Ne güzeldi! eski dostluklar; komşuluk ilişkileri, insanların birbirinden çıkarı olmadan, sadece sevinçlerini ve üzüntülerini paylaşıp, hepsi bir yürek olurdu.
İşte benim özlemim, eskilerde kalan dostluklar. Ama biliyorum ki bunu asla bulamayacağım! Şu an dostum diyebileceğim, tek kişi bile yok. Çünkü bana göre dost; karşısındakinden hiç bir beklentisi olmadan, onun iyi veya kötü gününde yanında olmaktır. Onu karşılıksız sevmektir. Böyle bir dost bulabilseydim; asla bırakmazdım! YAŞANACAK TÜM GÜZEL SEVGİLER SİZİNLE OLSUN.
posted by Makinist at 3.6.06
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home