Yalnızlar Treni

Cumartesi, Haziran 24, 2006

Kıyımızdaki Yaşam

Kıyıda uzun süre bekleyip de boyunu aşan denize bir türlü dalamayan korkaklar gibi yaşıyoruz hayatlarımızı çoğumuz. İçimizden bir ses: "dal" diyor "bir şey olmaz". Öteki ise; "aman dalma" diyor, "ya bir daha çıkamazsan"! İlki cesareti temsil ediyor, ikincisi ise korkaklığımızı.Ve sonunda genellikle korkak yanımız galip geliyor o kıyıda. Bilmediğimiz bir dünya sanki , o derinliği boyumuzu aşan deniz. Korktuğumuz, ürktüğümüz bir yer. Karanlık bir alan. Gizlerle dolu bir su kütlesi.

Hayatlarımızı da işte o denizin kıyısındaki korkak gibi yaşayıp gidiyoruz. Boyumuzu aşacağını düşündüğümüz hiç bir şeye bulaşmamaya çalışıyoruz. Ezberletilmiş, rollerin ne olduğu belli hayatlar yaşıyoruz. Ve bu yüzden de kendi kıyılarımızdan uzaklaşamıyoruz. O kıyıları güvenli buluyoruz çünkü. Ve sonra da sıkılıyoruz tek düze bir hayat yaşadığımız için. Ayrıca uzakta kulaç atanlara bakıp iç geçiriyor ve kıskanıyoruz onları.

HAYAT KİMSEYE İLTİMAS GEÇMEZ

NE KADAR CESARETİN VARSA;

O KADAR HAZ ALABİLİRSİN ONDAN!..

posted by Makinist at 24.6.06