Yalnızlar Treni
Pazar, Ekim 08, 2006
Kendine Güven! Kimseye İhtiyaç Duyma!
Hayatlarımızı toplumun genel geçer davranış kalıplarına göre kurmaya çalışıyoruz. Kurtlar kapmasın diye sürüden ayrılmamaya özen gösteriyoruz. Ve bu özeni gösterirken, kendimize özeni unutuyoruz. Kendimize yabancılaşıyor ve bizim olmayan hayatlar yaşıyoruz. Toplumla bir derdimiz de; toplum tarafından sevilmek istiyoruz. Onaylanmak, kabul görmek, dışlanmamak istiyoruz. Bu nedenle de yenilgiden yenilgiye koşuyoruz aslında. Sevgi beklerken, küçük bir çocuğun kendini anne babasına beğendirmek için yaptığı numaraları kopya eder gibiyiz.
Bazen sevgiyi bulduğumuzu sanıyoruz; yanılıyoruz, yanılıp aldatıyoruz kendimizi. Bulduğumuzu sandığımız sevgi, gerçek bir sevgi değil çünkü. Maliyeti ise çok ağır. Oysa yapılması gereken tek şey; iç eğitimimizi tamamlayarak kendimize güvenmeyi başarmak. İşte bunu yapabilirsek başkalarının onayına ve sahte sevgisine ihtiyacımız kalmaz. Hayatta bir duruşumuz olur, kendimizi severiz. Ve bizi anlayacak birileri mutlaka çıkar, dilencilik yapmaya gerek kalmadan seviliriz.
BENİM TÜM TEMENNİM BU! AMA NE KADAR BAŞARILI OLABİLİRİM BEN DE BİLMİYORUM...
posted by Makinist at 8.10.06
1 Comments:
Sen, kendin olmayı başarabilirsen, birilerinin seni eğip bükmesine izin vermeden ve tabi başkalarını kırıp dökmeden, kararlı adımlarla...
Küçük şeylerden de mutlu olunabileceğini, değerlerinin farkına vararak anlayabilirsen işte o zaman bir duruşun olur hayata ve herkese karşı!
Mutluluk belki de bir masada sevdiğinle, çocuklarınla, arkadaşınla aynı yemeği paylaşmak, karşılıklı bir bardak çay içebilmek, aynı konuda konuşabilmek değil mi?!
Yorum Gönder
<< Home