Yalnızlar Treni
Cuma, Kasım 03, 2006
Yanlızlık Çemberinde
Günlerim her zamanki gibi karanlık yine
acı ile geçiyor saatler özlem ile
ne zaman dalmıyor ki gözlerim senli sensizliklere
durmuyor gözyaşlarım yalnızlık çemberinde.
Yorulmuyor hayat dert çile vermeye
şarkılar yoldaşım sigaramla birlikte
tükenmek bilmeyen bir boşluğun içinde
savruluyorum rüzgarla birlikte
farkında olmadan yalnızlık çemberinde.
Nedeni yok belki bu sensizliğin
ya da bana verdiğin bu ayrılık yelinin
sana yazdığım ilk şiiri hatırlar mısın
Ayrılıktı adı
ayrılmam dediğin ayrılık
yıkılmıştı o gün dünyam
gözümde yalandı herşey sevda bile
yıkmam demiştin
ama bıraktın beni yalnızlık çemberinde.
Şimdi soruyorum kendime
neden sen, neden sevdim diyorum
oysa ne mutluydum senden önce
aradığım, aramasını beklediğim,
düşündüğüm kimse yoktu
mutluydum yine de yalnızlık çemberinde.
Şimdi ise perişanım
hasret rüzgarlarını saldın üstüme
çaresizliği tanıttın
derman bulamıyorum şimdi dertlerime
öyle acımasız ki şu hayat
gelmiyor ecelim YALNIZLIK ÇEMBERİNDE...
posted by Makinist at 3.11.06
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home