Yalnızlar Treni
Cuma, Mart 27, 2009
KIRGINIM
Nasılda,yorgunum
Yıllar,ne çok hırpalamış benliğimi...
İçimdeki aydınlık;
Dışımda titrek bir akis olmanın
ötesine gidemiyor...
Aslında ötesi varmı? bilmiyorum
Ötelerle de,ilgilenmiyorum.
Hem ötelenmeye de alıştım....
Şiddetli rüzgardan sonra kırılan;
yeryüzündeki,bütün filizlerin mahsunluğu var
üzerimde....
Belki rüzgara küstüm...Belki de,
dalgalara küskün kıyıların yılgınlığıdır
üzerimdeki....
Ya da;gecenin gündüze kavuşma sevdasının;
imkansızlığıdır;yaşama dair umudum....
Hayattan ne umduğumu dahi ınuttum..
Bir şansızlığım unutmadı beni;bir de
hoyrat zaman...
Yıllar çok hırpaladı benliğimi;nasılda
yorgunum yaşamaktan...
Belki de yaşamak için savaşmaktan.......
posted by Makinist at 27.3.09
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home